Mój czworonożny przyjaciel ♥

Historia o psie, który zupełnie niespodziewanie skradł moje serce.Historia małej, włochatej istoty, która sprawia,że każdy dnień jest wypełniony szczęściem.

 Jak się poznaliśmy?

Był rok 2006, miałam wtedy 5 lat. Można powiedzieć, że wtedy nie rozumiałam kupy rzeczy. Byłam w szoku,że kobieta oddawała pieski, nie chciała ich zatrzymać, przecież każda emerytka chce mieć w domu 7 szczeniaków i ich matkę. Tofik był jedynym jasnym szczeniakiem, spośród czarnego rodzeństwa. Początkowo chciałam czarnego pieska z białymi łapami, ale dzięki głosowaniu wybraliśmy mojego blondynka. Kiedy wracaliśmy do domu, dział się istny cyrk. Tofik był taki malutki,że biegał pod przednimi fotelami w samochodzie. Przez pierwszy tydzień w domu też nie było spokojnie. Trójka dzieci (ja i moje dwie starsze siostry) biegały za nim, bawiły się, a mi napływały łzy do oczu kiedy pies zasypiał w trakcie biegania.

Dlaczego go uwielbiam?

Jako najmłodsza z rodzeństwa zawsze marzyłam o młodszym/szej braciszku lub siostrzyczce, moim braciszkiem teraz jest Toffik. Nie ukrywam, że czasem mnie denerwuje, jak narobi w kącie, ale nie wyobrażam sobie bez niego życia. Traktuje go, jak brata. Ludzie nie raz patrzyli na mnie , jak na nienormalna, bo z nim rozmawiałam (to chyba nie jest aż takie dziwne). Zawsze chce mi się płakać, kiedy muszę wychodzić do szkoły a jego czarne oczy patrzą na mnie, jakby chciały zaraz też płakać. Nie potrafię nigdy od razu wyjść, zawsze muszę go przytulić i pogłaskać. W sylwestra nieraz musiałam rezygnować z planów, żeby nie siedział sam w mieszkaniu. Uwielbiam mojego staruszka już z siwa brodą! 

Mija już 10 lat od początki naszej wielkiej przyjaźni!

SPODOBAŁ CI SIĘ POST?

ZOSTAŃ NA DŁUŻEJ:)